سایت شخصی پرویز رضایی

2- جملۀ " ٱسۡتَقِیمُوٓاْ إِلَیۡهِ "یعنی بندگان باید مستقیماً و بدون واسطه به خداوند رجوع کنند و کسی و چیزی را واسطه قرار ندهند فعل فَاسْتَقِیمُوا که با الی متعدی شده به این معناست که بی واسطه به سوی او بروید.

3- در بعضی از کتب تفسیر خواسته اند تا با استفاده از ایه 64 سوره نساء توسل به پیامبر و بزرگان دینی و مذهبی را توجیه کنند مثلا :
( وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا / و ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر آنکه به توفیق الهى از او اطاعت کنند و اگر آنان وقتى به خود ستم کرده بودند پیش تو مى ‏آمدند و از خدا آمرزش مى‏ خواستند و پیامبر [نیز] براى آنان طلب آمرزش میکرد قطعا خدا را توبه‏ پذیر مهربان مى‏ یافتند)
در صورتیکه توجه به سیاق ایات و با یک نگاه اجمالی به سهولت معلوم می شود چنین استدلالی درست نیست زیرا :
همچنانکه از ایه 60 همین سوره معلوم می شود منافقین که بجای تمکین به حکم خدا و داوری پیامبر دعوای خود را نزد دشمن او برده بودند، باید در صدد معذرت خواهی از ایشان برآمده و در برابر خدا استغفار می کردند و از پیامبر نیز می خواستند تا رسول خدا از این توهین بگذرد و برای ایشان از خداوند طلب آمرزش کند و این فضیه مربوط به زمانی است که رسول‌خدا زنده بود و ربطی به سایرین ندارد فلذا اگر کسی مرتکب گناهی شد، باید بین خود و خدا استغفار کند مگر اینکه حقِّ شخصی را پامال کرده باشد، یا اذیّت و آزاری نسبت به مخلوقی انجام داده باشد که در این صورت باید نزد او رفته و عذرخواهی و طلب عفو و التماس دعا کنند، 
پس باید گفت آن کسی که آیۀ فوق را دلیل می‌آورد برای آنکه هر مؤمنی گناهی کرده باید متوسّل به رسول خدا و بزرگان دین و مذهب شود مرتکب خطا شده و ربطی به این ایه ندارد .