سایت شخصی پرویز رضایی

به نظرم به هر حال در عالم خارج و جهان واقعی هیچ نظام سیاسی برای کسب مقبولیت قادر به اقناع همه شهروندان آن هم صرفا از طریق استدلال نیست و درصدی از مردم از طریق نیروهای انگیزشی مانند تبلیغات و تحریک احساسات و عواطف و ... و اندی هم ناگزیر با نیروهای بازدارنده و اعمال قانون مجبور به تمکین در برابر نظام مستقر می باشند اما مسئله این است که نسبت این عوامل سه گانه و سهم هر یک از آنها برای مشروعیت داشتن حکومت چیست و تا کجاست ؟
به نظر می رسد به میزانی که تکیه گاه حکومتها از عوامل اقناع کننده استدلالی به سمت بازدارنده ها گرایش پیدا می کند به همان مقدار از مشروعیت آنها کاسته می شود.